Chcesz wiedzieć, jak zaplanować Annapurna Circuit trek bez przewodnika? Martwisz się o pogodę, wyżywienie i zakwaterowanie na szlaku w Himalajach? Zastanawiasz się, ile dni potrzebujesz i w którym dokładnie miejscu rozpocząć wędrówkę? Chcesz poczytać o wymaganych pozwoleniach i kosztach takiej wyprawy? Ten praktyczny poradnik jak zaplanować trekking wokół Annapurny odpowie na wszystkie pytania. Samotny trekking w Nepalu wcale nie jest trudny. Ja to uwielbiam i jestem pewna, że ty też pokochasz!
WAŻNE: 9 marca 2023 r. Rada Turystyki Nepalu (Nepal Tourism Board) ogłosiła, że obcokrajowcy, zarówno samotnie, jak i w grupie, nie będą już mogli wyruszyć na trekking w Nepalu bez przewodnika. Od 1 kwietnia wszystkim wędrowcom musi według nowego przepisu towarzyszyć licencjonowany przewodnik. Przeczytaj więcej: “TREKKING W NEPALU BEZ PRZEWODNIKA – NOWY ZAKAZ W PRAKTYCE“
Spis treści
1. Jak zaplanować Annapurna Circuit trek: pogoda
1.1. Kiedy najlepiej jest jechać na trekking wokół Annapurny?
Uważa się, iż najlepsza pora roku to okres od połowy września do końca listopada. Pogoda jest wtedy najbardziej stabilna, niebo bezchmurne, temperatura przyjazna, a ryzyko deszczu najmniejsze. Oczywiście, wiedzą o tym wszyscy, więc jest to też czas, gdy na szlakach jest najwięcej turystów.
Drugim najlepszym okresem na trekking wokół Annapurny jest wiosna, a dokładnie od połowy marca do połowy maja. Wtedy też pogoda przez większość tego czasu jest bardzo dobra. Początki marca są nieco chłodniejsze, opady śniegu i pochmurne niebo nie należą wtedy do rzadkości, natomiast maj to zbliżający się monsun, więc spodziewać się należy więcej deszczu i wyższych temperatur. Zwłaszcza w niższych partiach trasy może być naprawdę gorąco, co gdy idziesz pod górę z plecakiem, nie zawsze jest zaletą.
1.2. Annapurna Circuit poza sezonem
Annapurna Circuit trek możliwy jest przez cały rok. Niemniej jednak okres poza sezonem może dostarczyć nie do końca chcianych atrakcji, które mogą wam pokrzyżować plany.
Od połowy maja do początku września jest przeważnie deszczowo i upalnie. Ścieżki mogą więc być śliskie, ryzyko osuwisk i lawin z powodu opadów jest większe, a w lasach można napotkać pijawki.
Od grudnia zaś do początków marca przejście przełęczy Thorong La z powodu dużych ilości śniegu jest często niemożliwe. Nawet w ciepłych miesiącach na dużych wysokościach jest zimno, więc zimą będzie bardzo zimno!
Aby dowiedzieć się więcej o tym, jak ograniczyć ryzyko lawin podczas trekkingu, przejdź do artykułu 5 NIEBEZPIECZEŃSTW PODCZAS TREKKINGU W NEPALU I JAK IM ZAPOBIEC. Na trekking wokół Annapurny najlepiej więc jest wybrać się jesienią lub wiosną, ale jeśli jest to niemożliwe i mielibyście w ogóle nie jechać, to lato lub zima stanowi także dobrą opcję. Nastawić się jednak wówczas trzeba na możliwość wystąpienia trudności i zaakceptować ryzyko przerwania trekkingu, jeśli tak zdecydują siły wyższe.
1.3. Warunki pogodowe podczas mojej wyprawy
Moja wyprawa trwała od 10 do 26 marca, było zarazem dużo słońca i śniegu. Widoczność była znakomita, każdego dnia mogłam cieszyć się pięknymi widokami. Pierwszy dzień trekkingu do Ngadi był dość gorący, co sprawiło iż wędrówka nie była zbyt przyjemna. W następnych dniach warunki były jednak idealne, gdyż z temperatura spadła ze wzrostem wysokości.
Kiedy szóstego dnia obudziłam się w Upper Pisang (3300 m), z powodu opadów śniegu poczułam się jakby było Boże Narodzenie. W kolejnych dniach treku nocami padał dość obfity śnieg, co spowodowało, że moje podejście do Ice Lake w ramach aklimatyzacji (4600 m) i do Thorong La Pass (5416 m) były dość męczące ze względu na dużą ilość śniegu. Chodzenie po świeżym śniegu na dużej wysokości nie jest łatwe.
Jeśli opady śniegu są bardzo obfite, uwzględnijcie w planach ryzyko zamknięcia przełęczy, jak i innych szlaków. Trasa do jeziora Tilicho, która jest bardzo popularną opcją aklimatyzacyjną, była zamknięta, gdy dotarłam do Manang. Pomimo niedogodności spowodowanych opadami śniegu, śnieżna sceneria jest naprawdę bajkowa. Jesień to nieco lepszy sezon niż wiosna, ponieważ jest mniej śniegu i jest cieplej. Jednak na dużych wysokościach, zaczynając od 3500 m, noce zawsze są mroźne, bez względu na to, kiedy tam dotrzecie.
2. Długość trasy i liczba wymaganych dni na trekking wokół Annapurny
Wraz z rozwojem infrastruktury drogowej średnia trasy wokół Annapurny uległa skróceniu. Jeśli spojrzymy w przeszłość, pierwotna trasa z lat 70. zaczynała się w Dumre, a kończyła w Pokharze. Pokonanie legendarnej trasy o długości ponad 300 km zajmowało ponad 3 tygodnie.
Do późnych lat 2000, kiedy to rozpoczęła się budowa drogi mającej zapewnić dostęp do odległych górskich wiosek, długość szlaku wokół Annapurny, z Besisahar do Nayapul, wynosiła około 260 km. Na jego przejście potrzeba było 20 dni. Obecnie, dzięki wybudowanej drodze, nie trzeba już pokonywać całej trasy pieszo, co redukuje liczbę potrzebnych dni. Droga dla jeepów prowadzi aż do Manang. Po pokonaniu przełęczy Thorong La, już w Muktinath można wsiąść w jeep lub autobus.
Natomiast z Jomsom w 30 minut znaleźć się można w Pokharze, jeśli zdecydujecie się na podróż samolotem.
Annapurna Circuit trek, dzięki bardzo zróżnicowanemu krajobrazowi, jest uważana przez wielu za najpiękniejszy trekking na świecie. Nie mając wystarczająco dużo czasu, pokonując większość trasy jeepem lub samolotem, nie będziecie w stanie odkryć jej całego piękna.
Ja proponuję, w przypadku gdy macie tylko około 10 dni przeznaczonych na trekking, wybrać inną krótszą trasę – na przykład bardzo ciekawy trek do bazy po Annapurną lub Mardi Himal trek, o których możecie przeczytać tutaj:
MARDI HIMAL – OPIS TRASY DZIEŃ PO DNIU.
ANNAPURNA BASE CAMP TREK – OPIS TRASY I JAK ZAPLANOWAĆ SAMEMU?
Trekking wokół Annapurny należy brać pod uwagę, gdy do zagospodarowania ma się przynajmniej od 12-16 dni. Czas ten obejmuje podróż z Katmandu do miejsca rozpoczęcia trekkingu, wędrówkę, aklimatyzację i powrót do stolicy Nepalu.
3. Jak zaplanować Annapurna Circuit trek: jak dojechać do początku trasy?
Z Katmandu do Besisahar, z którego rozpoczyna się trek, dojechać można lokalnymi środkami transportu: mikrobusem bądź autobusem. Dla osób potrzebujących większego komfortu istnieje opcja, oczywiście droższa, wynajęcia prywatnego samochodu z kierowcą. Do Besisahar nie jeżdżą specjalne autobusy o wyższym komforcie dla turystów, tak jak do Pokhary.
3.1. Dojazd do Besisahar: moje doświadczenie
Ja wybrałam podróż mikrobusem, gdyż jest to nieco szybszy środek transportu niż autobus. Jazda zajęła 6 niepowtarzalnych godzin. Kierowca wyprzedził chyba wszystkich na drodze, a środek busa przypominał puszkę sardynek, gdyż pasażerów było na pewno więcej niż wyznaczonych miejsc. W Nepalu szybkość jazdy nie musi wiązać się koniecznie z jakością pojazdu, jest raczej uzależniona od stopnia „szaleństwa” kierowcy 😉 Ale to już taki urok podróżowania w Azji, gdzie jazda lokalnymi środkami transportu dostarcza niemałych emocji, które w górzystym Nepalu, mogą być nawet podwójne! Ale do rzeczy.
Mikrobusy odjeżdżają z dworca autobusowego Gongabu Bus Park, który znajduje się na obrzeżach miasta. Dojazd z Thamelu o porannej porze taksówką nie powinien zabrać więcej niż 15 minut (są to niecałe 4 km). Na dworzec najlepiej jest przyjechać we wczesnych godzinach porannych, by móc wydostać się z Besisahar, które do najklimatyczniejszych miejsc nie należy, jeszcze tego samego dnia. Mój mikrobus ruszył około 7 rano.
Świetną stroną podróżowania lokalnymi środkami transportu w Azji jest brak nerwów, spowodowanych niepokojem, czy zdążymy na autobus. Jak już znajdziecie wasz środek transportu w plątaninie dworca, to wsiadacie i czekacie do czasu, aż się wypełni. A jak go nie ma, to czekacie, bo kiedyś na pewno przyjedzie. Rozkłady jazdy są bardzo elastyczne, jedyne czego potrzeba, to wiele cierpliwości.
Ceny biletów są bardzo niskie. Bilety na lokalny środek transportu najlepiej kupić w budce na dworcu lub u kierowcy, bo kupno biletów w hotelu czy w agencji turystycznej wiąże się zazwyczaj z wyższą ceną. Koszt biletu na mikrobus do Besisahar wyniósł około 25 złotych. Na dworcu, w razie jakichkolwiek wątpliwości, wystarczy zapytać się taksówkarza lub tak właściwie kogokolwiek, gdyż Nepalczycy są bardzo pomocni, i co najważniejsze, większość rozumie angielski.
3.2. Jechać do Besisahar bezpośrednio z Katmandu czy przez Pokharę?
Wiele osób decyduje się na wcześniejszy przyjazd z Katmandu do Pokhary, z której również można dojechać do Besisahar. Nie jest to jednak, moim zdaniem, najlepsze rozwiązanie, zwłaszcza gdy macie ograniczony czas. Dojazd autobusem do Pokhary zajmuje około 10 godzin (chyba że zdecydujecie się na 30-minutowy lot samolotem), a z Pokhary do Besisahar to kolejne 5 godzin jazdy. Zwiedzanie okolic Pokhary i relaks lepiej jest odłożyć na czas po trekkingu. Tak naprawdę nie wiesz, ile dni będziesz potrzebować na pomyślne ukończenie treku. Z różnych powodów, np. dodatkowy czas na aklimatyzację, załamanie pogody, możesz potrzebować więcej czasu niż myślisz. Zakupy i pozwolenia można załatwić w stolicy Nepalu, więc naprawdę nie trzeba przyjeżdżać wcześniej do Pokhary.
Jeśli jednak nadal planujesz wcześniejszy pobyt Pokharze lub zastanawiasz się, jak wrócić z Pokhary do Katmandu, zajrzyj tutaj: 4 SPOSOBY JAK DOJECHAĆ Z KATMANDU DO POKHARY
4. Jak zaplanować Annapurna Circuit trek: wymagane pozwolenia
Niezbędne są 4 zdjęcia paszportowe, by uzyskać 2 dokumenty:
- pozwolenie na wejście na Chroniony Obszar Annapurny (Annapurna Conservation Area Project, ACAP). Cena wynosi 3000 NPR (ok. 25 USD/100 PLN);
- karta TIMS (Trekkers Information Management System), której koszt, w przypadku gdy wybierasz się samemu, wynosi 2000 NPR (ok.17 USD/65 PLN), a jeśli wybierasz się pod opieką przewodnika połowę – 1000 NPR (ok 8.5USD/32 PLN).
AKTUALIZACJA: W związku z niedawnym zakazem samotnego trekkingu w Nepalu od kwietnia 2023 r. kartę TIMS można otrzymać tylko w przypadku trekkingu z przewodnikiem. Niezależni wędrowcy nie są już w stanie jej zdobyć. Niemniej jednak, pomimo zakazu, według różnych relacji z tras – nadal można wędrować wokół Annapurny zarówno bez karty TIMS, jak i bez przewodnika. Więcej szczegółów tutaj: TREKKING W NEPALU BEZ PRZEWODNIKA – NOWY ZAKAZ W PRAKTYCE
Oba pozwolenia wyrobić można codziennie w budynku informacji turystycznej Nepal Tourism Board w Katmandu, do którego z Thamelu można dojść piechotą. Zawsze możecie również podjechać taksówką lub motorem dzięki aplikacji Pathao. Pathao to naprawdę świetna aplikacja, jeśli jesteś w Katmandu. Jest trochę jak Uber, tylko bez samochodów a z motorami lub skuterami. Ceny są bardzo niskie. Oczywiście musicie być gotowi, by wskoczyć na motocykl bez kasku. OFICJALNA STRONA PATHAO
Oficjalne godziny otwarcia biura to 10-17. Biorąc pod uwagę fakt, iż podczas ostatniej mojej wizyty na drzwiach wisiała informacja, że pozwolenia są wydawane od 9 do 15, a nieoficjalna przerwa obiadowa jest między 13 a 14, proponuję wyrabiania pozwoleń nie zostawiać na ostatnią chwilę. Najbezpieczniej więc jest jest się zjawić w biurze przed południem.
Oba pozwolenia uzyskać również można w Nepal Tourism Board w Pokharze (w dzielnicy Damside).
5. Jak zaplanować Annapurna Circuit trek: zakwaterowanie
O warunkach na trasie mogę wypowiadać się jedynie w superlatywach. Hoteli jest dużo, prezentują wysoki standard, oczywiście, jak na wysokie góry przystało, a ceny są niewysokie. To samo dotyczy jedzenia. Jest łatwiej niż myślisz. A więc po kolei. Miejsc noclegowych, z powodu popularności treku, jest bardzo dużo, więc łatwo jest dostosować trasę do indywidualnego tempa marszu. W każdej wiosce, co parę kilometrów, jest kilka hoteli. Planowanie treku staje się prostsze, wiedząc, że przy pogorszeniu pogody, opadnięciu sił z łatwością znajdziecie schronienie.
5.1. Warunki zakwaterowania na trasie wokół Annapurny
Standard zakwaterowania jest naprawdę wysoki. Większość pokoi ma własną łazienkę, a w niższych partiach treku – także gorący prysznic. Nie liczcie jednak zawsze na zachodni typ toalety, gdyż ubikacja turecka (tzw. kucana) jest bardziej rozpowszechniona w tej części świata. W typowym dwuosobowym pokoju jest wszystko, czego potrzeba zmęczonemu wędrowcowi, czyli dwa łóżka, stół, a także ciepłe koce. Zazwyczaj jest też gniazdko elektryczne, więc podładować telefon można wygodnie w pokoju. Na trasie do bazy pod Everestem za tenże „luksus” trzeba dodatkowo płacić.
5.2. Ceny zakwaterowania na trasie wokół Annapurny
Cena za pokój jest uzależniona od sezonu i od wysokości. Można zawsze, jak to w Azji, spróbować jej pertraktacji. Osobiście jednak uważam, że ceny są niewygórowane, więc jeśli 10 PLN dla nas niewiele znaczy, to warto dać je zarobić Nepalczykom, których życie w górach jest o wiele cięższe niż nasze. Ceny za pokój dwuosobowy (jak jesteś sam, to, niestety, płacisz tyle samo) wahają się zazwyczaj od zera (dość częstą praktyką jest darmowy pokój pod warunkiem stołowania się u gospodarza) do 500 NPR (~4.5 USD/16 PLN).
Podczas mojego dwutygodniowego trekkingu tylko raz w Jomsom zapłaciłam więcej (1000 NPR ~9 USD/ 8.5USD), ale na pewno znajdują się tam również tańsze opcje.
6. Jak zaplanować Annapurna Circuit trek: jedzenie
Duża różnorodność dań, niskie ceny i widok za milion dolarów. Witajcie na szlaku wokół Annapurny w kulinarnym raju!
Apetyt w górach jest ogromny. Ale nie ma w tym nic złego. Właściwie jest to bardzo dobry znak, ponieważ oznacza, że jesteś zdrowy. Intensywna aktywność fizyczna wymaga większego spożycia kalorii. Po kilkugodzinnym marszu z ciężkim plecakiem na plecach wszystko smakuje lepiej.
6.1. Standard wyżywienia na trasie wokół Annapurny
W Himalajach naprawdę trudno jest umrzeć z głodu. Każdy hotel na trasie oprócz zakwaterowania, oferuje również posiłki. Dania są bardzo różnorodne. Od tradycyjnego, bardzo pożywnego, spożywanego przez Nepalczyków (2 razy dziennie!) dal bhata, składającego się z ryżu, zupy z soczewicy i warzyw, po nepalskie pierożki momo, makarony, burgery, pizzę i dania ziemniaczane. Nie polecam tylko zamawiania dań mięsnych, szczególnie na dużych wysokościach. Transport i warunki przechowywania mięsa mogą nie gwarantować najwyższej świeżości. Dodatkowo w każdej wiosce na szlaku jest sklep, gdzie można zaopatrzyć się w słodycze.
6.2. Ceny wyżywienia na trasie wokół Annapurny
Przy niskich cenach za nocleg serwowanie posiłków to główne źródło dochodu hotelarzy. To Wasz największy koszt wyprawy. Ceny jedzenia rosną wraz z wysokością.
Kolacja w dolnych partiach treku to wydatek 500 NPR (~4.5 USD/16 PLN), na większej wysokości to około 750 NPR (~ 6 USD/25 PLN). Zestawy śniadaniowe składające się z jajek, tostów, kawy to wydatek rzędu 400-700 NPR w zależności od wysokości (~3.5-6 USD/13-23 PLN).
Podsumowując, na każdy dzień trekkingu (zakwaterowanie i wyżywienie) należy przeznaczyć przynajmniej około 2000 NPR (ok.17 USD/65 PLN). Pamiętajcie, że zawsze lepiej mieć więcej w górach gotówki, niż gdyby miało wam jej zabraknąć. Nie ma tu bankomatów, a karty nie są akceptowane. Więcej o tym co pić na szlaku, dlaczego nie należy kupować butelkowanej wody i o sposobach uzdatniania wody podczas Annapurna Circuit treku przeczytacie we wpisie CO PIĆ PODCZAS TREKKINGU W NEPALU. PROBLEM PLASTIKU W HIMALAJACH.
7. Jak zaplanować Annapurna Circuit trek: internet na trasie
Dostęp do Internetu jest w ofercie praktycznie każdego hotelu na trasie wokół Annapurny. Wifi jest nawet w High Camp, położonym na prawie 5000 m. Nie jest to nigdy najszybsze połączenie, ale wysłać wiadomość, a przy odrobinie cierpliwości nawet zdjęcie, sprawdzić pogodę albo FB podobno zawsze i wszędzie się da. No właśnie, a dlaczego podobno? Bo ja miałam mniej szczęścia.
7.1. Problemy z internetem podczas mojej wyprawy
Po obu stronach przełęczy, od mniej więcej 3500 m wysokości przez tydzień nie było prądu, a co za tym idzie, Internetu. Brak prądu spowodowany był sytuacją wyjątkową – załamaniem się słupa energetycznego pod ciężarem śniegu. Z opowieści lokalnych mieszkańców wiem jednak, że to nie pierwszy raz, więc na brak kontaktu ze światem należy lepiej się przygotować, a przynajmniej ostrzec najbliższych przed taką ewentualnością. I tak było fajnie. Tak naprawdę, to nie po to właśnie przyjeżdżasz w Himalaje?
7.2. Kupno lokalnej kart SIM na trekking wokół Annapurny
Przed trekiem w ostatniej chwili w Besisahar zdecydowałam się dodatkowo na zakup lokalnego numeru telefonu w najpopularniejszej sieci Ncell. Okazało się to całkiem dobrym pomysłem, zważywszy na fakt, iż przez wybuch pandemii koronawirusa spędziłam w Nepalu nie planowany 1 miesiąc, a 8 miesięcy🙂
Zasięg w górach nie jest jednak najlepszy. Przez pierwsze 6 dni aż do Upper Pisang (3300 m) mogłam „przy dobrych wiatrach” korzystać z Internetu w telefonie. Po drugiej stronie przełęczy Internet zaczął ponownie działać dopiero, gdy zeszłam do wysokości 2000 m. Cena numeru wraz z niewielkim internetowym pakietem to 1000 NPR (~4.5 USD/ 32 PLN). Sami oceńcie, czy warto.
8. Jak się spakować na trekking w Nepalu?
Jest to bardzo istotna kwestia, którą należy przemyśleć dokładnie, by w pełni móc czerpać radość z wyprawy. Jest to trochę „temat rzeka”, więc wyszedł mi z tego odrębny artykuł. By poznać sprawdzone na własnej skórze porady dotyczące pakowania, a także dokładną listę niezbędnych rzeczy do zabrania na trekking wokół Annapurny możecie przeczytać w CO ZABRAĆ NA TREKKING W NEPALU?
9. WIĘCEJ O TREKKINGU WOKÓŁ ANNAPURNY
Aby dowiedzieć się więcej o trasie Annapurna Circuit przeczytaj TREKKING WOKÓŁ ANNAPURNY – OPIS TRASY DZIEŃ PO DNIU, zawierający dokładny opis trasy, dzienne odległości do pokonania, i wskazówki, jak ominąć drogę wybudowaną dla jeepów, by cieszyć się pięknem tego niezwykłego szlaku.
A jeśli nadal nie jesteście przekonani do trekkingu wokół Annapurny i dręczą Was pytania co do jego stopnia trudności, czy warto skorzystać z usług lokalnego przewodnika, czy może iść samemu, chcielibyście poznać bliżej zalety i wady tego słynnego trekkingu, przeczytajcie: SZLAK WOKÓŁ ANNAPURNY – JAKI JEST NAPRAWDĘ? To chyba wszystko, co powinniście wiedzieć przed wyprawą. I jak? Czujecie się gotowi? Dajcie mi znać i… życzę wspaniałej przygody! Ale Wam zazdroszczę. 🙂
Jak długo jechał ten mikrobus z Kathmandu?
Hej Darku! Jazda zajęła mi 6 niepowtarzalnych godzin. Kierowca wyprzedził chyba wszystkich na drodze, a środek busa przypominał puszkę sardynek, gdyż pasażerów było na pewno więcej niż wyznaczonych miejsc. Fajnie było 🙂
Cześć! Jak jest z bezpieczeństwem na trasach podczas samotnej wędrówki? Nie miałaś żadnych problemów?
Hej Kaja, większość moich wędrówek w Nepalu odbyłam samotnie, i NIGDY nie czułam się w żaden sposób zagrożona, czy niepewnie. No dobrze, może raz jak taki jakiś mało przyjazny pies się do mnie przyczepił. Nepal jest niezwykle bezpiecznym i łatwym w podróżowaniu krajem. Jest to jeden z wielu powodów, dla których ciągle tam wracam
Trochę o tym na blogu pisałam “Nepal jest bardzo bezpiecznym krajem, a Nepalczycy bardzo przyjaźni. Podróżowanie po Nepalu jest łatwe i bezpieczne nawet jeśli jesteś samotną kobietą. Nepalczycy szanują Twoją przestrzeń osobistą. Nie mają zwyczaju „gapienia się” ani komentowania. Nigdy nie słyszałam tu o żadnych aktach przemocy, skierowanych do obcokrajowców. Wędrując samotnie po Himalajach, czy po ulicach Thamelu w Kathmandu, nigdy nie czułam się nieswojo. Coś niesamowitego tkwi w Nepalu na pewno dzięki jego mieszkańcom.” tu :tu: https://betifulworld.com/pl/5-powodow-dlaczego-warto-przyjechac-do-nepalu/#3_Niezwyklosc_Nepalczykow
Jeśli chodzi o niebezpieczeństwa podczas samotnego treningu musisz mieć na uwadze chorobę wysokościową, szybko zmieniającą się pogodę, zagrożenie lawinowe i ślepotę śnieżną. Poczytaj o tym tutaj: https://betifulworld.com/pl/5-niebezpieczenstw-podczas-trekkingu-w-nepalu-i-jak-im-zapobiec/
Będzie dobrze, zobaczysz 🙂
Pozdrawiam!
Beti
Cześć. Jedziemy z żoną w pod koniec marca będziemy korzystali z pomocy lokalnego biura. Mam pytanie o ubezpieczenie jakie najlepiej wykupić na taki trek?
Hej!
Rodzaj ubezpieczenia zależy od wysokości, na jaką zamierzacie się wspiąć. Przy Annapurna Cicuit powinno ono pokrywać trekking do wysokości 5500 m, który zazwyczaj nie jest objęty w podstawowym wariancie polisy. Sprawdź więc dokładnie dodatkowe opcje sportów wysokiego ryzyka. Ja, nie mieszkając w Polsce, zawsze korzystam z międzynarodowego ubezpieczenia World Nomads, które jest świetne, ale nie najtansze. Na pewno jednak są też dobre opcje na polskim rynku.
Cześć, planujemy ten szlak w kwietniu po raz pierwszy. Słyszałam, że z samego Besisahar można wziąć jeepa i podjechać wyżej, chyba nawet do Dharapani. Jak jest Twoja opinia, czy warto zacząć już w Besisahar, czy np. oszczędzić ten czas na pobyt wyżej?
Cześć Agnieszka!
Po pierwsze, dziękuję za zajrzenie na mojego bloga i za wiadomość.
Po drugie, do rzeczy: moim zdaniem, warto trochę podjechać, ale nie za dużo. Nie opłaca się pokonywać 12-kilometrowego odcinka na trasie Besisahar – Ngadi pieszo. Trasa prowadzi wzdłuż ruchliwej drogi, widoki w wyższych partiach treku są lepsze. Do Ngadi można nawet podjechać zwykłym autobusem z Besisahar bez problemu. Jeepem dojedziesz nie tylko do Dharapani ale nawet to Manang, ale moim zdaniem, to nie jest dobry pomysł. Piękno szlaku wokół Annapurny tkwi w zmiennym krajobrazie, więc warto przeżyć=przejść większą część szlaku. Jagat i Tal, położone przed Dharapani, są bardzo urokliwe, więc szkoda by je pominąć=przejechać. Moim zdaniem, dobrze jest zacząć w Ngadi, a jak czas goni to maksymalnie w Jagat.
Tu jest dokładny opis mojej trasy wokół Annapurny:
https://betifulworld.com/pl/trekking-wokol-annapurny-opis-trasy-dzien-po-dniu/
Mam nadzieję, że trochę pomogłam. Powodzenia!
Beti
Dziękuję za odpowiedź, pozdrawiam 🙂