Góra Kita (po japońsku Kitadake) to druga co do wielkości góra Japonii po górze Fuji. Wznosząca się na wysokość 3193 m jest najwyższym szczytem Południowych Alp Japońskich. Wspinaczka na górę Kita to nie tylko satysfakcjonujące wyzwanie dla każdego miłośnika gór, ale również niepowtarzalna szansa na najlepsze widoki na górę Fuji.
Spis treści
I. Szczegóły wspinaczki na Kitadake
Wysokość góry Kita: 3193 m
Punkt początkowy: Przystanek autobusowy Hirogawara 1525 m
Najbliższe miasto: Kofu, oddalone 90 minut pociągiem od od Tokio (Shinjuku)
Czas trwania wspinaczki: 2-3 dni lub 3-4 dni, jeśli planujesz wejść nie tylko na Kitadake ale również na Ainodake i Notoridake – 4. i 15. najwyższy szczyt Japonii. Te trzy szczyty znane są jako Shirane Sanzan czyli Trzy Białe Szczyty.
Poziom trudności wspinaczki: Trudny. Trasa nie jest trudna technicznie, ale jest długa i stroma. Jeśli chodzi o zmęczenie, jest to porównywalne ze wspinaczką na górę Fuji, ale szlak jest bardziej kamienisty i stromy.
Zakwaterowanie: Schroniska górskie i kempingi przy schroniskach, jednodniowa wspinaczka jest niezwykle wyczerpująca.
Najważniejsze atrakcje: Drugi najwyższy szczyt w Japonii, niesamowite widoki na górę Fuji i Alpy Japońskie, latem mnóstwo kwiatów.
II. Opis szlaku na górę Kita
Przed wędrówką
Wejście na Kitadake chodziło mi po głowie już od dawna, jednak zapewnienie sobie miejsca w schronisku na weekend przy dobrej pogodzie, kiedy nie miałam innych planów, było po prostu niemożliwe. Pomimo że wspinaczka na górę Kita nie jest tak popularna jak na górę Fuji, to jeśli chcesz wybrać się w weekend, należy zarezerwować schronisko z dużym wyprzedzeniem.
Pierwszy weekend listopada był moją ostatnią szansą. Niektóre schroniska były już zamknięte, ale kilka jeszcze działało do 5 listopada. Co dziwne, nadal były wolne miejsca, prawdopodobnie dlatego, że większość ludzi bała się śniegu, lodu i zimna na szlaku. Prognoza pogody wyglądała jednak świetnie. To było teraz albo nigdy.
Dojazd z Shinjuku do Kofu - najbliższego miasta przy Kitadake
Budzik zadzwonił o 5:30, spakowałam się szybko, co nie było trudne, bo po prostu zajrzałam do mojego artykułu CO ZABRAĆ NA TREKKING TO NEPALU? (naprawdę – to nie autopromocja) i zabrałam w zasadzie wszystko oprócz śpiwora i piżamy. Po szybkim prysznicu – wiedziałam, że następny prysznic wezmę dopiero za 3 dni – o 8:00 byłam już w pociągu do Kofu. Siedząc na ziemi, ponieważ wszystkie miejsca były już wyprzedane, zastanawiałam się, dlaczego nie zostałam w swoim wygodnym łóżku. Gdzie ja się znowu pcham?
Miałam 30 minut na dworcu w Kofu, aby dowiedzieć się, gdzie jest przystanek autobusowy (teraz już wiem – South Exit) i kupić przekąski przed odjazdem autobusu o 10:05. Kupiłam nadziewane bułeczki w fajnej piekarni na dworcu i onigiri w FamilyMart tuż przed przystankiem autobusowym. Gdybym wiedziała, że w listopadzie w schroniskach górskich wokół Kitadake można dostać tylko makaron w kubku, pewnie wykupiłabym połowę asortymentu tego sklepu. W głównym sezonie można w schroniskach zjeść porządny posiłek, ale chyba od końca października. jest to już niemożliwe Będziesz mógł to sprawdzić w momencie rezerwacji, więc nie martw się zbytnio. Ponieważ ja zarezerwowałam nocleg w pośpiechu o 6:30 rano w dniu wspinaczki, to nie zdawałam sobie z tego sprawy.
Przejazd autobusem z Kofu do Hirogawara
Autobus odjechał punktualnie o 10:05. Podróż była bardzo malownicza ze względu na jesienne kolory gór. Zatrzymaliśmy się w jednym z punktów widokowych i pozwolono nam wysiąść i zrobić zdjęcia pięknej roślinności i góry Kitadake w oddali. I oto to zdjęcie 🙂
Szczyt Kitadake czai się po prawej stronie w oddali.
W sezonie we wczesnych godzinach porannych w weekendy autobus może być zatłoczony, więc jeśli chcesz mieć zapewnione miejsce, ustaw się w kolejce na przystanku wcześnie.
W Hirogawara udałam się na drugie piętro Information Centre, aby wypełnić plan wspinaczki, co jest normalnym wymogiem w Japonii. Ze względów bezpieczeństwa przed wędrówką w wysokie góry należy podać swoje dane osobowe i plan wspinaczki.
Wypełniłam plan mojej wędrówki w bardzo imponującym Information Centre w Hirogawara.
Wędrówka do schroniska Shirakane-Oike (2200 m)
Szlak rozpoczyna się za Information Centre. Po przekroczeniu wiszącego mostu wchodzisz do lasu. Początkowo szlak wznosi się łagodnie, jednak po około 20 minutach robi się bardziej stromo i natrafisz na kilka drewnianych drabinek. Przed schroniskiem Shirakane-Oike znów robi się bardziej płasko. Ogólnie rzecz biorąc, jest to bardzo przyjemna wędrówka trwająca 2,5 godziny. Najłatwiejsza część wspinaczki na Kitadake.
Pierwszy dzień wspinaczki na górę Kita - leśny szlak, kolorowe liście i drewniane drabinki.
Shirakane-Oike to typowa japońska górska chata z dormitorium i dużą jadalnią. Ale wszyscy, którzy pracowali w tej chacie, a zwłaszcza jeden mężczyzna w recepcji – może główny menadżer – byli niezwykle mili i uśmiechnięci. Darmowa herbata i ciepła woda, miła muzyka jazzowa w tle, włączony grzejnik w jadalni i czyste toalety znajdujące się przed moim pokojem sprawiły, że pobyt uważam za bardzo przyjemny.
Pobyt w schronisku Shirane Oike zaliczam do bardzo udanych!
Dwa szlaki z Shirakane-Oike (2200 m) do Kitadake Sanso (2900 m)
Na górę Kita i do schroniska Kitadake Sanso prowadzą dwa szlaki. Jeśli wybierzesz pierwszy, bardziej stromy, przejdziesz koło schroniska Kata-no-Koya, będziesz musiał wspiąć się na górę Kita, aby dotrzeć do Kitadake Sanso. Skręć w prawo przy małym stawie przy schronisku Shirakane-Oike, aby podążać tym szlakiem. Ponieważ ja chciałam zdobyć Kitadake wczesnym rankiem trzeciego dnia, wybrałam drugi szlak, prowadzący przez Futamata i przełęcz Happonba Col, bez konieczności wspinania się na szczyt Mount Kita. Aby obrać ten szlak, wystarczy minąć staw i iść prosto. Obydwa szlaki są dobrze oznakowane.
Alternatywnie, jeśli zatrzymujesz się na noc w schronisku Kata-no-Koya, to wybierz najpierw pierwszy bardziej stromy szlak i zejdź z góry Kita przez przełęcz Happonba Col.
Po szybkim śniadaniu jestem ostatnią osobą, która opuszcza schronisko o 8 rano. Za moimi plecami widać Kitadake.
Druga ścieżka może być oblodzona w okresach niskich temperatur i opadów śniegu, więc spakowanie raczków późną jesienią jest koniecznością. Jednak oblodzona część to tylko niewielka część szlaku do Happonba Col, który poza tym jest dość stromy i ma wiele drewnianych drabin, ale nie jest zbyt trudny.
Wędrówka z Shirane Oike na górę Kita przez Happonba Col.
Po dotarciu na przełęcz, co zajęło mi około 3 godzin z chaty Shirakane-Oike, stajesz przed wyborem: wspiąć się na górę Kita, co zajmuje około 1 godziny, lub udać się bezpośrednio do schroniska Kitadake Sanso. Ja wybrałam tę drugą opcję. Ta część wędrówki jest szczególnie malownicza; po raz pierwszy widzisz górę Fuji i wspinasz się po wielu drewnianych platformach, które, uwierz mi, na zdjęciach wyglądają straszniej niż w rzeczywistości. Wędrowałam powoli, robiąc kilka przerw, aby nacieszyć się zarówno moimi przekąskami, jak i widokami. Pogoda była wyborna, było wcześnie, chciałam, żeby ta piękna przygoda trwała jak najdłużej.
W drodze do Kitadake Sanso. Wygląda straszniej niż jest w rzeczywistości. Jest cudownie!
Nocleg w schronisku Kitadake Sanso (2900 m)
Teren naokoło schroniska jest pełen turystów i kolorowych namiotów w głównym sezonie letnim, ponieważ jest to świetna baza wypadowa nie tylko na Kitadake, ale także do wspinaczki na Ainodake i Notoridake. Ponieważ ja byłam tam podczas ostatniej nocy sezonu, było zupełnie inaczej i ciszej. Oczywiście, nadal miałam okazję poćwiczyć mój japoński, rozmawiając z przyjazną parą Japończyków przy kolacji. W górach nigdy nie jesteś sam.
Kitadake Sanso Hut: większa wysokość = prostsze warunki, wspaniały widok i oczywiście makaron w kubku 😉
Poranne wejście na drugi najwyższy szczyt Japonii
W nocy nie mogłam spać, prawdopodobnie dlatego, że byłam zbyt podekscytowana, a może podenerwowana finalnym podejściem. O 5 rano byłam już przed schroniskiem z zapaloną czołówką. Ponieważ wschód słońca był o 5:50, to było jeszcze ciemno. Pomimo ciemności i braku innych osób, wyruszających w tym samym czasie, odnalezienie szlaku było dość łatwe. Tylko raz sprawdziłam swoją lokalizację na aplikacji Maps.Me, aby upewnić się, że podążam właściwą ścieżką. Widziałam kilka świateł bardzo blisko szczytu Kitadake i Ainodake, ponieważ zdobywanie szczytu o wschodzie słońca jest dość popularne.
Gotowa do wyjścia o 5:00 i niesamowite widoki już przed wschodem słońca o 5:30
Ta ostatnia część wspinaczki nie była wcale trudna. Chyba wcześniejsza wędrówka do Happonba Col i docelowo do schroniska Kitadake Sanso była bardziej wymagająca i stroma. Ale może po prostu byłam dobrze wypoczęta? Pod szczytem Kita nie ma żadnych trudnych do przejścia miejsc, jeśli idziesz od strony Kitadake Sanso, to na pewno.
Szlak wznosił się łagodnie, a widoki wschodu słońca na górę Fuji i morze chmur były przepiękne. Na szczyt dotarłam o 7:30, a warunki pogodowe nie mogły być lepsze. Spójrzcie tylko na zdjęcia! Żadne słowa nie są w stanie tego opisać.
Przybycie na szczyt po wschodzie słońca było świetnym pomysłem. Mogłam cieszyć się „złotą godziną” – pierwszą godziną po wschodzie słońca, a w dodatku nie zmarzłem zbytnio, bo słońce już świeciło.
Zejście ze szczytu
Pierwsze 30 minut zejścia ze szczytu do schroniska Kata-no-Koya jest strome. Wspinaczka z tej strony jest zdecydowanie trudniejsza, ale jednocześnie krótsza. Szłam powoli, bo było dość ślisko z powodu śniegu i lodu na szlaku. Ale nie martwcie się, jeśli wspinacie się latem, a nie tak jak ja w listopadzie, to lodu nie będzie.
Chociaż szlak stał się mniej stromy po minięciu schroniska, nadal szłam powoli, aby rozkoszować się widokami i zostałam nagrodzona rzadkim widokiem pardwy skalnej – słynnego japońskiego „ptaka grzmotu”, zwanego raicho.
Powoli w dół
Niekończące się zejście od skrzyżowania szlaków z górą Kotaro/Kotaroyama do Shirane-Oike jest strome i zajmuje według znaku 1 godzinę i 40 minut. Po dotarciu nad staw zrobiłam sobie dłuższą przerwę, aby dać odpocząć kolanom. Ostatnia część przez las do Hirogawara również wydawała mi się trudniejsza niż pierwszego dnia. Ale chyba prawdą jest to, co często mówią: zejście bywa trudniejsze niż wspinaczka. Poza tym to był bardzo długi i męczący dzień.
Było ciężko. Na tych ładnych zdjęciach nie widać, jak bardzo byłam wyczerpany.
Do Hirogawara dotarłam na godzinę przed odjazdem autobusu i po dwóch dniach jedzenia makaronu w kubku miałam wreszcie czas, żeby w końcu zjeść coś normalnego. Makaron soba nigdy nie smakował tak dobrze.
Nie pamiętałam, że ta ostatnia część była też tak stroma!
Niestety, piwo, na które niewątpliwie zasłużyłam, zostało wyprzedane. W końcu był to ostatni dzień sezonu! Wiedziałam jednak, że FamilyMart na stacji Kofu mnie nie zawiedzie…
... i nie zawiódł! Kanpai! 🙂
Koniec
Wyruszając na tę trasę, miałam wiele wątpliwości i obaw. Bałam się spotkania z niedźwiedziem, o czym zazwyczaj nie myślę zbyt wiele, ale ostatnio przeczytałam o kilku niedźwiedziach na tych szlakach i jakoś nie mogłam wymazać tego z pamięci. Dodatkowo wiedziałam, że niektóre fragmenty szlaku będą oblodzone i będzie trochę śniegu, więc miałam nadzieję, że zarówno moje raczki, jak i doświadczenie wystarczą, aby sobie z tym poradzić. Po operacji moje kolano nadal nie było w 100% sprawne. Czy będę się w stanie wspiąć i, co ważniejsze, zejść ze skalistego szczytu? Ale ponieważ wszystkie najlepsze rzeczy w moim życiu, to były te, których się bałam, więc gdy obudziłam się o 5:30 rano, wiedziałam, że muszę iść. I bardzo cieszę się, że tak się stało.
III. Szczegółowy czas wspinaczki na górę Kita
PIERWSZY DZIEŃ
- 8:00-9:30 pociąg z Shinjuku do Kofu
- 10:05-12:00 autobus z dworca w Kofu do Hirogawara (początku szlaku na wysokości 1500 m)
- 2 godziny wędrówki z Hirogawara do schroniska Shirane-Oike na wysokości 2200 m (w tym przerwy)
- 20:00 gaśnie światło w schronisku, wszyscy w łóżkach 🙂
DRUGI DZIEŃ
- 5 godzin wędrówki z Shirane-Oike (2200 m) do schroniska Kitadake Sanso (2900 m) przez przełęcz Happonba Col (w tym przerwy)
- 20:00 gaszą światła, wszyscy w łóżkach 🙂
TRZECI DZIEŃ
- 1,5 godziny wspinaczki z Kitadake Sanso (2900 m) na szczyt Kitadake (3193 m)
- 0,5–godzinna przerwa na szczycie
- 2,5 godziny zejście ze szczytu do Shirane-Oike (2200 m)
- 0,5-godzinna przerwa w Shirane-Oike
- 2–godzinna wędrówka z Shirane-Oike Hut do Hirogawary
- 0,5-godzinny lunch w Hirogawara
6 godzin wędrówki + 1,5 godziny przerwy – czyli jeśli chcesz, tak jak ja, się nie śpieszyć, to musisz rozpocząć wędrówkę około 6:00 rano, by złapać autobus o 14:00.
- 14:00-16:00 autobus z Hirogawary do Kofu
- 16:10-17:50 pociąg z Kofu do Shinjuku
- 20:00 gaśnie światło, we własnym łóżku 🙂
IV. Jak zaplanować dwudniowe wejście na górę Kita?
Większość osób wspina się na górę Kita w 2 dni. Są też supermeni, którzy robią to w jeden dzień, moja wspinaczka zajęła 3 dni. Liczba dni zależy od tego, o której godzinie przyjedziesz do Kofu, a następnie do Hirogawara.
Jeśli chcesz wspiąć się na górę Kita w 2 dni, musisz wyruszyć z Hirogawara nie później niż o 11:00, aby dotrzeć do celu, zanim się ściemni. Najlepiej, żeby celem było schronisko Kata-no-Koya pod szczytem na wysokości 3000 m, aby rozłożyć wędrówkę równomiernie na 2 dni. W moim przypadku oba warunki były nie do spełnienia. Wiedziałam, że nie zdążę na czas do Hirogawara z Tokio, a Kata-no-Koya była już zamknięta (schronisko otwarte jest do końca października).
By wejść na górę Kita w 2 dni z jednym noclegiem w schronisku lub na polu namiotowym przy schronisku, powinieneś przenocować w Kofu, wsiąść do wczesnego autobusu do Hirogawara i spędzić noc w Kata-no-Koya. Przy takim scenariuszu zdobędziesz szczyt Kita i wrócisz do Hirogawara drugiego dnia. Jeśli zatrzymasz się niżej w Shirane-Oike zamiast w Kata-no-Koya, dzień drugi będzie bardzo długi i męczący. Ale jeśli jesteś w dobrej formie i masz szybkie tempo, jest to z pewnością wykonalne.
Alternatywnie, jeśli dotrzesz do Hirogawara późno, możesz zatrzymać się w Shirane-Oike lub nawet zostać w Hirogawara Sanso. Zaplanuj dwie noce w schroniskach górskich, jeśli chcesz także zdobyć szczyty Ainodake i Notoridake.
Nie zapomnij zabrać tej fajnej bezpłatnej mapki z Centrum Informacyjnego w Hirogawara
V. Jak dojechać do początku szlaku na szczyt Kita?
Z Shinjuku należy wsiąść w JR Chuo Line Limited Express i wysiąść w Kofu (~90 min).
Możesz kupić bilet kolejowy (taryfa podstawowa + bilet Super (Limited) Express) wcześniej przez internet i odebrać go na stacji, skanując kod QR w automacie biletowym. Całkowita cena biletu z Shinjuku do Kofu to około 4000 JPY.
JR EAST – rezerwcja biletów na pociąg online
Następnie trzeba podjechać autobusem Yamanashi Kotsu z dworca w Kofu (wyjście południowe/South Exit) do Hirogawara. Na teren Parku Narodowego Alp Południowych nie wolno wjeżdżać prywatnym samochodem, toteż Twoją jedyną opcją, aby dostać się do Hirogawara, jest autobus lub taksówka.
Podróż autobusem z Kofu do Hirogawara trwa 2 godziny. W 2023 roku autobusy kursowały od 23 czerwca do 5 listopada w poniższych godzinach:
- z Kofu: 04:35*, 06:55*, 09:05, 10:05, 12:05 i 14:05*
- z Hirogawary: 10:00, 11:00*, 12:00, 14:00, 16:40
*Odjazdy codziennie od 15 lipca do 20 sierpnia, odjazdy tylko w soboty i święta od 21 sierpnia do 5 listopada.
Opłata za przejazd autobusem w jedną stronę wynosi 2400 JPY + 300 JPY za dodatkową opłatą, wymaganą przez Radę ds. Poprawy Ruchu Górskiego w Alpach Południowych.
Bilet możesz kupić w autobusie lub zapłacić kartą SUICA/PASMO.
VI. Wspinaczka na górę Kita – schroniska górskie i pola namiotowe
W zależności od twojego planu, ilości czasu i poziomu sprawności fizycznej zarezerwuj jedno lub dwa (z czterech) schronisk podczas wspinaczki na górę Kita.
Hirogawara Sanso / Shirane-Oike / Kitadake Sanso można zarezerwować online:
Mount Kita schroniska rezerwacja online
Schronisko Kata-no-Koya można rezerwować wyłącznie telefonicznie. Ganbatte!
Oficjalna strona Kata-no-koya & numer telefonu: 090-4606-0068
VII. Przydatne linki
Więcej blogów na temat wejścia na górę Kita:
Więcej informacji o schroniskach:
Mam nadzieję, że spodobał Ci się wpis o wspinaczce na drugi najwyższy szczyt Japonii – Kitadake. Jeśli masz pytania lub potrzebujesz więcej informacji, nie wahaj się zostawić komentarza, a chętnie pomogę! A jeśli uważasz, że ten artykuł był pomocny, zostaw również komentarz – on zawsze wywoła uśmiech na mojej twarzy 🙂
